פון יענער זייט ליד

פון יענער זייט ליד איז אַ סאָד פאַראַן
און אין סאָד איז אַ הויז מיט אַ שטרויענעם דאַך
,עס שטייען דריי סאָסנעס און שווייגן זיך אויס
.דריי שומרים אויף שטענדיקער וואַך

,פון יענער זייט ליד איז אַ פויגל פאַראַן
,אַ פויגל ברוין־געל מיט אַ רויטלעכן ברוסט
ער קומט דאָרט צו־פליען יעדן ווינטער אויפסניי
.און הענגט ווי אַ קנאָספּ אויף דעם נאַקעטן קוסט

,פון יענער זייט ליד איז אַ סטעזשקע פאַראַן
,אַזוי שמאָל און שאַרף, ווי דער דין־דינסטער שניט
,און עמעץ, וואָס האָט זיך פאַרבלאָנזשעט אין צייט
.גייט דאָרט אום מיט שטילע און באָרוועסע טריט

פון יענער זייט ליד קענען וואונדער געשען
,נאָך היינט, אין אַ טאָג, וואָס איז כמאַרנע און גראָ
ווען ער דופקט אַריין אין דעם גלאָז פון דער שויב
.די צעפיבערטע בענקשאַפט פון אַ וואונדיקער שעה

,פון יענער זייט ליד קען מיין מאַמע אַרויס
און שטיין אויף דער שוועל אַ וויילע פאַרטראכט
און מיך רופן אַהיים, ווי אַמאָל, ווי אַמאָל׃
.גענוג זיך געשפּילט שוין. דו זעסט נישט? ס’איז נאַכט

On the Other Side of the Poem

On the other side of the poem there is an orchard,
and in the orchard, a house with a roof of straw,
and three pine trees,
three watchmen who never speak, standing guard.

On the other side of the poem there is a bird,
yellow brown with a red breast,
and every winter he returns
and hangs like a bud in the naked bush.

On the other side of the poem there is a path
as thin as a hairline cut,
and someone lost in time
is treading the path barefoot, without a sound.

On the other side of the poem amazing things may happen,
even on this overcast day,
this wounded hour
that breathes its fevered longing in the windowpane.

On the other side of the poem my mother may appear
and stand in the doorway for a while lost in thought
and then call me home as she used to call me home long ago:
Enough play, Rokhl. Don’t you see it’s night?

—Translated by Seymour Levitan